سازمان کنفرانس اسلامی در سال ۱۳۶۹ شمسی اعلامیه اسلامی حقوق بشر را در سطح دولت‌های اسلامی به تصویب رساند و متعاقب آن، در سال ۱۳۸۷ بنابه پیشنهاد جمهوری اسلامی ایران، سالروز تصویب اعلامیه اسلامی حقوق بشر، یعنی ۵ اوت هر سال (۱۴ مرداد) را به عنوان روز "حقوق بشر اسلامی و کرامت انسانی" تصویب کرد. براساس این قطعنامه، قرار شد که کشورهای اسلامی هر ساله این روز را در سطح ملی خود، گرامی دارند. از این رو جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۳۸۸، این روز را در تقویم ملی مناسبت‌های خود، گنجاند و امسال برای سومین سال این مناسبت گرامی داشته می‌شود.

سومین سال بزرگداشت "روز حقوق بشر اسلامی و کرامت انسانی" در تقویم ملی ایران امسال درحالی فرا رسید که شاهد نسل کشی مسلمانان در میانمار هستیم. متأسفانه نه تنها به حقوق کرامت مسلمانان در کشورهای غیرمسلمان وقعی گذاشته نمی‌شود، بلکه با کمال تأسف باید پذیرفت که در کشورهای اسلامی نیز حقوق مسلمانان مورد سرکوب و تجاوز قرار می‌گیرد. مسلمانان بحرین و عربستان از مقدماتی‌ترین اصول انسانی و حقوق اسلامی خود محروم هستند و روزی نیست که از این کشورها خبر دستگیری، شکنجه و قتل مسلمانانی که خواهان دستیابی به حقوق اساسی خود هستند به گوش نرسد.

ما مسلمانان صادقانه باید اعتراف کنیم که از اصول و معیارها و دیگر آموزه‌های اصیل آرمانی خود فاصله جدی گرفته‌ایم و این فاصله جز با تلاش همه جانبه و عالمانه و نفی وابستگی‌ها و تقویت خودباوری و همبستگی و همدلی و فداکاری و مهربانی مرتفع نمی‌شود. از تصویب اعلامیه حقوق بشر اسلامی توسط سازمان کنفرانس اسلامی ۲۲ سال می‌گذرد، در سند مزبور، برگرفته از مبانی اسلامی تعهدات مختلفی برای رعایت حقوق انسان برعهده دولت‌های اسلامی قرار گرفته است. باید در روز حقوق بشر اسلامی و کرامت انسانی مجدداً از خود بپرسیم تا چه اندازه این حقوق و تعهدات را می‌شناسیم و تا چه اندازه برای رعایت آنها در سطح داخلی کشورهای اسلامی کوشش لازم معمول داشته‌ایم؟ وضع عملکردهای ماه در گذشته و حال چگونه بوده است؟ و برای سال فراروی چه برنامه‌هائی در ابعاد مختلف حقوق انسانی مورد نظر و پیگیری داریم؟

در روز حقوق بشر اسلامی ضمن بزرگداشت دستاوردهای مثبت متنوعی که در سطح یکایک کشورهای اسلامی در حیطه‌های متنوع حقوق انسانی طی یکسال گذشته بدست آمده و ضمن ابراز نگرانی از موارد نقض حقوق انسانی که به اشکال مختلف بروز یافته است، بار دیگر می‌توان این پرسش را مشفقانه مطرح کرد که چرا نباید در یکایک کشورهای اسلامی قوانین و مقررات مختلف، عملکرد ساز و کارهای متنوع اجرایی و قضایی و فرهنگ عمومی و رفتاری قاطبه مردم همه و همه انعکاس دهنده رعایت حقوق و آزادی‌های مشروع انسان‌ها و مقابله با ظلم و تعدی باشد؟ براستی اگر ما به خوبی هنجارها و معیارهای درست در زمینه رعایت حقوق انسان‌ها را رعایت کنیم و به تعهدات شرعی و حقوقی خود در این زمینه پایبند باشیم دیگر در کشورهای اسلامی شاهد جنایاتی همانند آنچه در بحرین شاهد بودیم و هستیم نخواهیم بود، دیگر دایه‌های مهربان‌تر از مادر و قدرت‌های سیاسی زورگو مجالی نخواهند یافت که برای ملت‌های مسلمان نسخه بپیچند و خود را منادی حقوق و آزادی‌ها جا بیندازند یا مداخلاتی ویرانگر همانند مورد لیبی انجام دهند.

منبع: روزنامه‌جمهوری‌اسلامی