آیت الله عطاء الله اشرفی اصفهانی، چهارمین شهید محراب، در روز 23
مهرماه سال 1361 هنگامی که در مسجد جامع باختران (کرمانشاه)
مشغول استماع سخنان سخنران قبل از نماز بود، توسط منافقین به
شهادت رسید.یکی از منافقان در حالیکه مسلح به نارنجک دستی بود به
ایشان نزدیک شدو اقدام به ترور ایشان کرد. پیش از وی نیز آیت الله مدنی
امام جمعه تبریز،آیت الله دستغیب امام جمعه شیراز و آیت الله صدوقی
امام جمعه یزد به همین صورت توسط مناقین به شهادت رسیده بودند.
آیت الله اشرفی اصفهانی در سال 1281 در خمینی شهر متولد شد و در
حوزه های علمیه قم و نجف از محضر اساتید بزرگی کسب فیض کرد و پس
از انقلاب اسلامی حوزه علمیه امام خمینی باختران را تاسیس کرد. وی به
مدت سی سال در باختران به تدریس علوم دینی مشغول بود و در هنگام
شهادت منسب نماینده امام خمینی و امام جمعه باختران را به عهده داشت.
امام خمینی در همین روز، در پیامی خطاب به ملت ایران، با تسلیت شهادت
آقاى اشرفى اصفهانى، ضمن محکومیت اقدام منافقین، به تجلیل از
شخصیت ایشان پرداختند. متن پیام حضرت امام به شرح زیر است:
بسم اللَّه الرحمن الرحیم
إنا للَّه و إنا إلیه راجعون
چه سعادتمندند آنان که عمرى را در خدمت به اسلام و مسلمین بگذرانند،
و در آخر عمر فانى به فیض عظیمى که دلباختگان به لقاء اللَّه آرزو مىکنند
نایل آیند. چه سعادتمند و بلند اخترند آنان که در طول زندگانى خود کمر
همت به تهذیب نفس و جهاد اکبر بسته، و پایان زندگانى خویش را در راه
هدف الهى با سرافرازى به خیل شهداى در راه حق پیوستند.
چه سعادتمند و پیروزند آنان که در نشیب و فرازها و پست و بلندیهاى
حیات خویش به دامهاى شیطانى و وسوسه هاى نفسانى نیفتاده،
و آخرین حجاب بین محبوب و خود را با محاسن غرق به خون خرق نموده
و به قرارگاه مجاهدین فى سبیل اللَّه راه یافتند. چه سعادتمند و
خوشبختاند آنان که به دنیا و زخارف آن پشت پا زده و عمرى را به
زهد و تقوا گذرانده و آخرین درجات سعادت را در محراب عبادت و در
اقامه جمعه با دست یکى از منافقین و منحرفین شقى، فائز و به
والاترین شهید محراب که به دست خیانتکار اشقى الاشقیا به ملأ
اعلا شتافت، ملحق شدند.
و شهید عزیز محراب این جمعه ما از آن شخصیتهایى بود که این
جانب یکى از ارادتمندان این شخص والا مقام بوده و هستم. این وجود
پر برکت متعهد را قریب شصت سال است می شناختم. مرحوم شهید
بزرگوارحضرت حجت الاسلام و المسلمین حاج آقا عطاء اللَّه اشرفى را در
این مدت طولانى به صفاى نفس و آرامش روح و اطمینان قلب و خالى از
هواهاى نفسانى و تارک هوى و مطیع امر مولا و جامع علم مفید و عمل
صالح مىشناسم، و در عین حال مجاهد و متعهد و قوى النفس بود. او در
جبهه دفاع از حق از جمله اشخاصى بود که مایه دلگرمى جوانان
مجاهد بود و از مصادیق بارز رِجالٌ صَدَقُوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْه بود. و رفتن
او ثلمه بر اسلام وارد کرد و جامعه روحانیت را سوگوار نمود. خداوند او را
در زمره شهداى کربلا قرار دهد و لعنت و نفرین خود را بر قاتلان چنین
مردانى نثار فرماید. ننگ ابدى بر آنان که یک چنین شخص صالحى را که
آزارش به مورى نرسیده بود از ملت ما گرفتند و خود را در پیشگاه خداوند
متعال و در نزد ملت فداکار، منفورتر و جنایتکارتر از قبل معرفى کردند.
این بزرگوار مثل سایر شهداى عزیز ما به جوار رحمت حق پیوست، و ملت
مجاهد و قواى مسلح سلحشور ما با عزمى راسختر به پیشبرد انقلاب
ادامه مىدهند. و آنان که به ادعاى واهى خود کوس طرفدارى از خلق را
مىزنند و با خلق خدا آن مىکنند که همه مىدانند، در این جنایت عظیم چه
توجیهى دارند؟ و با به شهادت رساندن عالمى خدمتگزار و پیرمرد بزرگوار
هشتاد ساله چه قدرتى کسب مىکنند و چه طرفى مىبندند؟ و آنان که در
سوگ این جنایتکاران اشک تمساح مىریزند و از جریان حکم خدا درباره آنان
شکایت دارند، چه انگیزهاى دارند؟ آیا انتقام از جمهورى اسلامى به
شهادت رساندن یک عالم پارساست، و به آتش کشیدن یک عده کودک
و زن و مرد و تودههاى رنجکش است؟! آیا راه به حکومت رسیدن و قدرت
را به دست آوردن، این نحوه جنایات است؟!
بارالها، ملت مجاهد ما در این برهه زمان با چه حوادثى و با چه
چهره هایى مواجه است. عصرى که حکومتهاى مسلمین آن چنانند،
و رسانههاى گروهى آن چنان، و ابرقدرتها این چنین. عصرى که باطل
را به صورت حق به خورد مردم مىدهند و جنایات را به صورت صلح طلبى.
عصرى که دشمنان اسلام و مسلمین با ملتهاى مستضعف، آن می کنند
که چنگیز نکرد، و اکثر حکومتهاى مسلمانان در جنایاتى که بر ملتهاى خود
مىرود از جانیان طرفدارى مىکنند. عصرى که در خانه امن خدا از دشمنان
اسلام و جنایتکاران به مسلمین نمىشود شکایت کرد. عصرى که فریاد
مرگ بر اسرائیل و امریکا بر خلاف اسلام تلقى میشود. و عصرى که براى
استقرار حکومت اسلامى و پیاده کردن احکام اسلام در یک کشور،
مدعیان اسلام به ستیز نظامى و تبلیغاتى با آن برمى خیزند و با اسلام عزیز
عزیز به اسم اسلام مىیجنگند.
بارالها، ملت مجاهد ایران در این عصر جاهلیت و تاریک مظلومند، و بجز
اتکال به درگاه تو و اعتماد به عنایات تو پناهى ندارند، و از پیشگاه مبارک
تو استمداد میکنند. و در راه حق به راه خود ادامه مىدهند، و از این
وحشیگرى هراسى به خود راه نمىدهند. و عزتى که براى تو و رسول تو
و مؤمنین است، براى زندگى عاریت چند روزه از دست نمىدهند.
بارالها، از تو رحمت براى شهداى عزیز و بویژه شهید محراب این هفته،
و سلامت و سعادت و صبر براى ملت بویژه بازماندگان شهدا و اهالى
محترم باختران، و شفاى عاجل براى آسیب دیدگان و انتقام از دشمنان
اسلام را خواستارم. درود به روان پاک عزیزان شهید. درود بر بازماندگان
شهدا. سلام بر آسیب دیدگان و صلوات و سلام خداوند و مقربان
درگاهش بر حضرت بقیة اللَّه- ارواحنا لمقدمه الفداء-
و السلام على عباد اللَّه الصالحین
روح اللَّه الموسوی الخمینى
منبع: صحیفه امام، ج17، ص: 49-51
نظرات شما عزیزان: